اصل دوم(واقع بینی نه ایده آل گرایی)

برنامه باید بر اساس توان و اراده ی افراد نوشته شود نه بر اساس تخیلات و ایده آل هایی که شما در ذهن دارید.بله همه دوست دارند روزی 16 ساعت کار علمی داشته باشند.اما مسلما همه نمیتوانند این را عملی کنند.اگر کسی میداند در روز مثلا بیش از 4 ساعت اهل مطالعه نیست و بخاطر ایده آل هایی که در ذهن دارد آمد و 8 ساعت در برنامه گذاشت با این توجیه که از این به بعد حتما اجر ا میکنم این برنامه خیلی عمر کند یک هفته است و شاید یک روز هم اجرایی نشود و نهایتا سر از سطل آشغال در می آورد.
همیشه بخاطر داشته باشیم برنامه ای امید عملی شدنش هست که واقع بینانه نوشته شود.برنامه ی آرمان گرایانه همانگونه که نوشتنش آرمان گرایانه بوده ،اجرایی شدنش هم بیش از یک آرمان نیست.برنامه ی واقع بینانه است که واقع بینانه نوشته میشود و به واقعیت هم میرسد و اجرا میشود.